sözlerimden kaçırdığın iki kelime...
sahip olduğum, sadece seni anlatan o iki kelime...
bir türlü aklımdan çıkaramadığım ve
dilimin kemiğine çift darbeler vuran küfürlerine esir.
körleştirdin hayallerimi,
kesmiyor şimdilerde umutlarımı bir çırpıda...
bunca cümleyi paspas etmene gerek yokken
beni astığın ipin düğümünü de sen attın...
artık asılıyım.
nefes aldığım yerden bağlıyım.
bir bağımlının kendinden geçmesi gibi
elimde olamadı, bağlandım...
seni nasıl tanımlayacağımı bile bilemezken
adını ellerime emanet bırakmak...
yine de içim rahat değil, anlayamazsın...
karanlığa çıkan sokaklarda
bembeyaz yüzünü görme isteği,
hani gülümseyişlerim.. nedensizdi..
hani ben.. "unut" dediğin adam...
hani inandıramadığım bakışlarım...
sensin be kadın!
içimden atamadığım o derin hastalıksın beni öldüren...
ya varlığınla ya yokluğunla, seni hissederek ölmekti isteğim...
bu küçük dünyaya sığdıramayacaksan bizi,
izim kalmasın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder