Bazen yalnız kaldığınızda hani onunla yaptıklarınızı hatırlarsınız ya. Yada sokaklarda başı boş tek başınıza gezerken, aynı yerleri daha önce onunla el ele gezdiğiniz aklınızın köşelerinden isyan edercesine gözünüzün önüne gelir ya. İşte insan böyle zamanlarda anlıyor sevdiğinin kıymetini, sevilmenin değerini.
Dün yine dışarı çıktım , tek başıma dolaştım sokaklarda belki bir tanıdık görürüm sohbet ederim diye. Ama yok kimse denk gelmedi, oysa sen varken herkes varmış. Sen gidince herkes gitmiş... Meğersem ne kadar da küçükmüş Balıkesir her karış toprağında bizim ayak izlerimiz. Seninle ne kadar da çok gezmişiz , sevmişiz bu şehri, fakat Balıkesir bizi sevememiş. Sevdiğimiz için mi birbirimizden bu kadar uzaklara düştük, yoksa sevilmek için mi ? Ben sevdiğim için düştüm de, sen yollara düşmek için düşmüşsün ...
Sensizliğin diline alışsam da, şivesini çözemedim daha.
Ya yüreğimi terk et! Ya da sensizlik de dâhil her şeyi al götür! Bana aklımı helal et!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder