Düş'tü kalanlar ...

Düş'tü kalanlar ...öyle bi ağırlık var ki üzerimde, suda boğulsa, ışığa çıkamaz cesedim…kurtarılması gereken hiç bir parçam yok intiharımdan…ruhum, bi bedende müebbet hapsolmuşken, kurtulamaz tenim…tanrının tarzını sevdim..işkencesinin tadını…yaşam zorluğu ve ölüm korkusu…kokusu her zerreme ıskalamadan yerleşti…asın beni!çünkü sus’tu suçum!çünkü yok’tum olanda…çünkü çok’tum kalanda…hem bu ben miyim ki?siz en iyisi unutun beni…belki tanrı katına varmamıştır sesim, ha?içtim, içime kapandım…içime aşık oldum…hiç’ime…tüm içtenliğine içerledim…haketmedim…düştüm yakanızdan…düş’tün kalandan…düş’tü en yalanından…hadi git…kendimle konuşmamı bölme…aramıza girebilecek kadar tanımıyorsun biz’i…yok, yok! ben şizofren değilim korkma…ya da kendinden başka bir sen bırak…ya da …en iyisi git…çünkü senden de olsabaşkası dokunamaz köşeye sıkışmış yalnızlığıma !x