Serzenişler - 1

Nerdesin Evrem? Neden bırakıp gittin beni ? Hani sen benim karım olacaktın , hani çocuklarımız olacaktı ? Nerde kaldı o hayaller... 
Hayatımın anlamı, yaşama sevincimdin sen benim. Noldu da başkasının yaşama sevinci olmaya karar verdin ? Benim sevgim mi az geldi , yoksa onların sevgisi mi sana bol geldi...
Nefesimi ver bana Evrem ! Bilirsin astımım var benim, dayanamıyorum bu havalara. Hele bi de üstüne sensizlik koyunca hiç çekilmez oldu bu şehir. Kaçasım var ama kaçamıyom da, belki yolda rastlaşırız diye...
Kafamı çevirdiğim her yerde ya seni, yada bizi görüyom. Fakat sen beni/bizi hiç görmüyosun. Hep geçip gidiyosun. Ümitle bekliyorum belki sende bir gün görürsün...
Her numara neden sana çıkıyor , her mesaj neden o'ndan mı acaba oluyor anlayamıyom. Kafam o kadar dağınık ki toplayamıyom Evrem, toplayamıyom. Çok dağıldım, çok dağıldık. Yere düşüp kırılan cam kavanozun parçaları gibiyiz, bir bütündük parçalandık, parçalatıldık...
Okul da bitti ya bira içip leş olduğum günlere geri döndüm, kusana kadar, kenarda köşede sızana kadar içiyom, içiyom, içiyom... Nasıl da kızardım değil mi alkol alanlara, sende bilirsin. He işte artık bende onlardan biriyim !