Ezberden okudum geçmişimizi.
Tek tek andım özlediklerimi,
Acıdım, ağladım.
Suratıma düşürdüğün ve orada kalan siyaha baktım aynada,
Kendimden utandım.
Düş gibiyken, hiç yaşanmamış sayılanlardan olan, kitaba sığmayan, bir dine mensup olamayacak Aşk’ımıza küfrettim..
Geceyi boyadım katrana,
Ciğerlerim Seni öksürdü..
Dualardan vazgeçtim, şehir içtim, kadın teni kokladım, yalan zevklerde boşaldım, yine de ayılamadım.
Sırra kadem basan kayıplığımıza adadım ömrümü, ölüm diledim her gün, ölemedim.
Şimdi Bana bıraktığın mirası savunuyor bedenim,
Bu işkencede her daim gülmek zorunda olanım Ben...
Anlayacağın Sana benzedim...
Sen gibi riyâkâr, Sen gibi şerefsizim artık.
İçin rahat olsun ömrü çürüten,
Yaşıyorsam, sadece oyunu bozmamak içindir...