İntihar borcu

dün gece ateşi tattım.
tanrı hiç olmadığı kadar yaktı günah''ımı...
bir türlü alışamadığım katran tadı dilimde kalırken
gözlerim karardı...




bir düşüş yaşadım
cennetimden nemime...
yardıma ihtiyaç duydum ilk kez.
ilk kez bileklerimin kanadığını hissetmenin yanında
kendi içime attığım gözyaşlarımla ıslandım..




hissetmiyor gibiydi beni,
özlemiyor gibiydi...
unutmuş olması vardı ya bir de
susturucum oldu...




dün gece
bir çentik daha attım yokluğunun yoklamasını alırken..
onun adaletiydi bu,
nöbetçisi olmuştum ebedi ve biliyordu...
mezun olamadım hiç avucundan.
kırık bir dip'not yüzünden hep aynı sınıfta kalmıştım...




rüyalarıma giren gözlerin,
hiç bu kadar gri bakmamıştı o çok sevdiğin gözlerime...
sana ağlarken hiç ıslanmadın mı sanıyorsun meleğim?
oysa ki dün gece üzerine yağan yağmur
gözlerimin bulutundan hediyeydi...
hayallerimin üzerinde yürüyordun sen,
ve elinde
çizgileri başka bir adam eli...
rahatsız olmuştu yağmurumdan ve
şemsiyesini açmıştı...
ilk kez ıslanmayı seçmiştin...
farkında olmadan, ilk kez beni seçmiştin...




kokunu üzerimde bırakıp gitmiştin ya çok zaman öncesinde,
bu gece
bana bir can borcun olacak bebeğim...




ölüm meleği,
sen diye beni alacak kokundan...


ve bir gece -zamanım geldiğinde-
ölüm meleği alacak bir  ben bulamayacak..




bu gece sevgilim...
tam olarak bu gece,




bana bir " intihar " borcun olacak...