Yapılan iyiliklerin sayısı değil ;
son yapılan mühimdir ya.
En son yapılacak olan zor gelmişse ve yapmamışsan,
kötüsündür...
Gülmemek gerekiyor bence ,
Çünkü iyilikler sokaklarda sahipsiz kalıyor.
Ellerim en sıkı, kendi elimi tutabiliyor.
Vicdanım da olmasa benden adam akıllı kötü olurdu.
Sesim gürdür, bağırabilirim acizliğe,
Ama yapamıyorum.
Acizlik vicdanıma dokunuyor.
İştahsız bırakıyor beni.
Düşündükçe batırıyorum gemilerimi.
Birkaç can simidi atmazsam ben boğuluyorum.
Kasisler de çok ömrümde,
Dönülmezliğe giden yolları son anda fark ediyorum.
Her defasında boğamıyorum vicdanımı, ölemiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder